نام سقـا دیده ها را خوب گـریـان می کند           دیـدۀ پُـر اشک را سـقـا چراغان می کند

او بُود باب الحسین ذُخر الحسین عبدالحسین           عـالـمی را بر در ارباب مهـمان می کند

هرکه میگوید حسین آغوش بگشاید بر او           بر دل سینه زنـان لطف فـراوان می کند

دست داده تا بـگـیـرد دست هر افتاده را           این اباالفضل است برما لطف و احسان می کند

"خـلق می دانند در بهداری قرب حـسین           دردها را بیشتـر عباس درمـان می کند"

مادرش ام البنبن هم ضامن عشاق اوست           در قیامت شیعیان را شاد و خندان می کند

دست او بر دست زهرا روزمحشر دیدنی ست           دست او مشکل گشایی از محبان می کند

پیش او از معجر زینب سخن گفتن خطاست           این سخن عباس را زار و پریشان می کند

سی شب مـاه محـرم باید از عباس گفت           گفتن از او لطف مهدی را نمایان می کند